Opracowanie kodeksu etycznego oznacza rozpoznanie rozbieżności między tym, co mówi prawo, a tym, co dana osoba lub firma uważa za dopuszczalne. „W tym miejscu z pomocą przychodzą trybunały” – wyjaśnia Paul Connolly. „Firma mogłaby pomyśleć – gdybyśmy zwrócili się w tej sprawie do sądu, wygralibyśmy. Problem w tym, że etyka rzadko kiedy jest jednoznacznym stwierdzeniem „tak” lub „nie”. Jeśli pracownik się martwi lub uważa, że coś jest nie tak, co powinien zrobić? „Muszą wiedzieć, że mogą rzucić wyzwanie pracodawcy” – mówi Connolly. „Z moralnego punktu widzenia należy zgłaszać prawidłowe liczby” – dodaje Aimee Johnson. „Ostatecznie trzeba po prostu przeciwstawić się kierownictwu, nawet jeśli może to być trudne”.

Historia dostarcza cennych lekcji na temat tego, jak ważne jest nie tylko posiadanie kodeksu etycznego, ale także jego trzymanie się. W 2000 r. Enron znalazł się na liście „100 najlepszych firm w Ameryce, w których warto pracować” magazynu Fortune. W ciągu roku zbankrutowała. Zasadniczo oszukańcze praktyki księgowe Enronu polegały na ukrywaniu długów, aby księgi wyglądały solidnie. Jednak kluczową częścią tuszowania było to, że w latach 1996–2000 Enron odnotował wzrost sprzedaży z 13,3 miliarda dolarów do niezwykłych 100,8 miliardów dolarów. Przychody te „opierały się na wykorzystaniu luki w zasadach rachunkowości, która umożliwiła księgowanie przychodów z ogromnych kontraktów na instrumenty pochodne na energię według ich wartości brutto, a nie wartości netto, jak ma to miejsce w przypadku innych transakcji na papierach wartościowych” – napisał Dan Ackman w magazynie Forbes. niedługo po wybuchu skandalu. Innymi słowy, działania Enronu w zakresie raportowania sprzedaży nie były z technicznego punktu widzenia nielegalne. Aby zapobiec skandalom takim jak Enron, kultura firmy musi rozpoznawać, kiedy coś jest niewłaściwe z etycznego punktu widzenia – nawet jeśli może to być akceptowalne na papierze.